προσεπιρρέπω

Μ

ρέπω, κλίνω επίσης προς κάτι («ταῑς γνώμαις ταύταις προσεπέρρεπον», Νικ. Χων.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < προσ-* + ἐπιρρέπω «τείνω, πλησιάζω»].